Anyway. Ze had het over "100 happy days". Bedoeling is dat je elke dag een insta'tje neemt van je klein geluk en dit voor 100 dagen lang. Dus straks volgt er een insta'tje van mijn berg strijk die hopelijk nog gedaan raakt voor mijn twee grote gelukken wakker zijn. Hopelijk volgt op dag 100 een foto van m'n geordend hoofd.
Met dit prachtige zomerweer (ahum) hangt m'n huis vol met snot en vliegen de bacillen en andere ongediertjes hier vrolijk door ons huis. Ilai z'n longontsteking zindert duidelijk nog na.
Ook de feestgenen van mamalief vonden een toppunt bij de twee gangsters de afgelopen nachten. Dus, zoals je wel kunt lezen, veel is hier nog niet veranderd.
Over 172 dagen zal er wel veel veranderen, dat is de dag waarop onze kleinste man een ongeloofelijk grote nieuwe kans zal krijgen. Allemaal dankzij hypermoderne technieken. 13 januari wordt een stressvolle dag, maar gevuld met hoop. Hoop dat hij dan ook zijn weg naar een horende wereld vind.
En nu moet ik me excuseren, de berg komt op mij af. Tijd om hem aan te pakken.
