Kerstmarkt

Gisterenochtend een early wake-up zorgde ervoor dat ik de grootste berg strijk nog kon doen vóór de kindjes wakker werden. Om 9u30 de kindjes 'gedropt' bij mijn ouders, wat boodschappen gedaan voor la mama, broer z'n vloer gaan bewonderen in zijn inmiddels goed verbouwde huis, nog eens lekker gegeten en dan vertrokken om zelf boodschappen te doen. Snel geshopt in Roeselare en dan veel te snel naar huis merkte ik - niemand reed sneller dan toegelaten- behalve ik dus... Ik hou de brievenbus in de gaten.

Old school met de tram naar de kerstmarkt in de haan afgezakt, daar 't een en 't ander genuttigd. De één al veel meer dan de ander. Zo was ik plots 'the last woman standing' en ging het al snel over onderwerpen over jawel, vrouwen. De details zijn niet voor publicatie vatbaar. Maar nu weet ik zeker, ik ben blij dat ik niet 'one of the guys' ben. Met mijn vrouwelijk inzicht op hun vertellementen kan ik hen nog jaren chanteren.
Tien minuten te vroeg naar de tramhalte vertrokken, ondertussen mijn muts in mijn zéér geriefelijke handtas teruggevonden. Acht koude minuten later besloten twee vrienden nog aan te sluiten om dan te zagen of we niet meegingen naar de hippo. Het woord taxi viel op z'n minst 33 keer. Gelukkig was ventjelief 'lichtjes' aangeschoten en konden we naar huis. Gelukkig zat er een vrouw op de tram die opmerkzamer was dan het troepje zatte hormonen. Halte Hippodroom lag al eventjes achter ons.
Twee paniekerige mannen stappen maar snel af want een pintje kun je nooit teveel hebben. De geschaafde benen nemen ze er met plezier bij.
De drie anderen reisden verder rustig verder- recht naar huis.

Slecht geslapen. 't Ventjelief zat op de kermis en wou dat maar al te graag delen met mij, midden in de nacht. Hem vriendelijk bedankt en ergens toch bedacht dat ik beter toch m'n limoncello opgedronken kon hebben - al zal die helend werken voor de geschaafde benen van die andere vent.

Vandaag toch wel wat aan het stressen. De allerlaatste strijk gedaan, nog een tshirt in elkaar genaaid, en straks nog vispannetjes maken voor morgenavond. Aja, en nog valiezen en een uurtje sporten ook als het nog even kan. De laatste cadeautjes inpakken en eigenlijk er nog twee maken, al zal dat waarschijnlijk nachtwerk worden.
De rest van m'n lijst is te lang om hier te typen.

Keuzes maken, ik zou daar beter eens over bloggen. Want 't is waar, ik kan niet kiezen. Nee, dat is gelogen. Ik kan net wel kiezen. Ik kies alles.

Fijne feestdagen iedereen!

honger

Niemand hoeft meer te zagen als ze een blog gemist hebben want hierboven kun je je emailadres ingeven. Zo blijven jullie up-to-date in ons drukke leven.


De microben hebben honger deze week... Nyo kampt sinds zondag met koorts en een lelijke hoest. Mama en papa met veel te weinig slaap en nu kreeg de mama ook die vuile beesten in haar lijf.
Daarom besloot deze mama vanochtend om haar ouderlijk huis te gaan besmetten en verwend te worden door haar mama. T valt voorlopig nog een beetje tegen, de kleinkinderen eisen alle aandacht op. Maar het is beter dan alleen thuis zitten en op twee hangerige kinderen te passen. En de papa is nu twee nachten alleen, hij heeft het rijk alleen met zijn minnares ;) ik hoop dat hij haar eens goed en heel lang kan knuffelen. Ik wens hen samen veel warmte toe, sam en zijn bed.

Ilai had ook honger deze week... zo'n grote honger dat hij het nodig vond om een stuk van z'n hoorapparaat in te slikken.. jawel! Een unicum zo blijkt.

Een dag eerder gingen we opnieuw testen in stappie. Ook al heeft zn linker apparaatje op dit moment niet veel effect, er werd besloten om voorlopig toch met twee apparaten verder te doen- je weet maar nooit. Deze mama koos een paar fluoblauwe apparaten en ook de schelpjes en buisjes worden in een fluokleur. Vooral voor ons gemak eigenlijk. Want die kleine gangster gooit zijn apparaten telkens in het rond en zo'n transparante dingen zijn héél moeilijk te vinden tussen de berg speelgoed van grote broer. Hopelijk moeten we er niet te lang op wachten.
Het werd de volgende dag een dringende bestelling want deze mama zag het eigenlijk niet zo goed zitten om elk kakske te ontleden in de hoop de ingeslikte oorschelp terug te vinden.
Khad geluk, door mijn ziektekiemen bleef de papa vanochtend thuis en kon hij het zevenendertigste kakske ontleden & niet te vergeten- het oorschelpje eruit te vissen-
Voor de geïnteresseerden: zelfs na zevenendertig wasbeurten is het nu ook een pak meer fluo dan voorheen. Sorry voor de details, ik heb al gegeten deze avond. Ook een unicum tegenwoordig.

Morgen wordt ie al zes maand, mijn kleinste gangstertje. Zijn tot nu toe korte leventje is niet zonder slag of stoot gegaan. Al beseft hij gelukkig zelf niet dat mama en papa helemaal gek worden na het zevenendertigste keer tot de zesde macht hoorapparaten in zn oren stoppen. Dat de mama wel eens een traantje wegpinkt als ze een mooie foto van haar kleine man ziet en stiekem denkt 'had hij dat apparaatje maar niet in voor de foto'. Dat mama en papa elke dag heel hard hopen dat het klotevirus geen verdere schade aangericht heeft.

Morgen wordt ie zes maand, mijn flinke vent. Het wordt ook stilletjesaan tijd om terug aan het werk te denken. Nog een maand morgen, en ik word er terug verwacht. Deze mama zal blij zijn om weer onder de volwassenen te komen. Maar ze zal blijer zijn elke avond als ze naar huis kan om haar twee grootste wonderen verder op te voeden.

fjieuw

fjieuw. toch nog eens tijd om te bloggen. al gok ik dat mn peuter niet meer lang zal slapen en baby is verkouden en wordt constant wakker van zn verstopte loopneus (ja dat bestaat).

Ondertussen onderging baby een aantal onderzoeken (wat had je gedacht). Waarschijnlijk krijgen we volgende week opnieuw 1 hoorapparaat ipv twee. Goed nieuws in de zin dat we veel minder zullen moeten puzzelen als ilai zn dingen er voor de driehonderdste keer uittrekt. Slecht nieuws want dat betekent dat zn linkeroor niets hoort, zelfs niet met een apparaat dat luider gaat dan het aantal decibel op een gemiddeld feestje. Duimen dat het virus van zijn rechteroor blijft dus.

Ook een fysiotest gehad. Qua beweging voor, romp is slapper dan 'normaal'. Maar niets ernstigs. Hij slaagde voor de test maar deze mama (en stappie) kijken toch voor kiné. Want hij frustreert zich nu al dat ie niet kan zitten... (ondertussen zit meneertje al weer vijf minuten op mama's schoot - hij kijkt met puppy oogjes naar me). Toen we wachtten voor de test op de dienst neonatologie toch een paar keer moeten slikken. Het is pas als er iets mis is met je baby'tje dat je beseft door wat een hel andere ouders gaan die daar rondlopen. De onzekerheid is killing, echt wel.

De peuterpuber in huis pubert doodleuk verder. Nieuwste spelletje is zijn drankje over de vloer gieten... Nu wou deze mama het maar al te graag eens over zijn hoofd gieten, ware het niet dat hij dan zo zou genieten van zijn extra badbeurt. In de hoek dan maar.

Nog een dikke maand en de kindjes mogen in de creche gedrilld worden.  (nu hou ik me in om geen smiley te zetten)
en nog drie weken en we zijn in de bergen. jodelaitie!