plannen

Tis hier even miserie geweest,vóór 25 april,  de virussen en bacteriën deden hun uiterste best ten huize VDK.
Yess, ten huize VDK en niet zo heel erg meer Huyghelier want nu ben ik officieel mevrouw Vandekerckhove. Zalig want eindelijk een naam dat mensen kunnen uitspreken en hopelijk beter kunnen schrijven dan huyghelier, met y G H en IE. Maar behalve heel erg gefeest en genoten bleef het hier hetzelfde na 25 april. De huwelijksreis gaat volgende week naar centerparcs mét kinderen. En daar gaan we alles doen wat jong gehuwde koppels, mét kinderen, zouden doen. We gaan veel te veel zwemmen met nyo, opstaan 's nachts om extra flesjes te geven, snotneuzen afkuisen, ruziënde broertjes uit elkaar halen, nyo overtuigen dat 'coco' (choco) niet het enige eten op aarde is, zagen over wie de afwas moet doen, stinkende pampers verversen en nog veel meer van die dingen die jonge mama's en niet zo'n heel erg jonge papa's doen.

Maar goed, ik wou al veel eerder bloggen en een paar eerdere blogs zijn half afgewerkt en ongepubliceerd. Een nieuwe, samenvattende blog zou de lading moeten dekken. Alhoewel. De gevoelens schuiven we hier even naar de achtergrond want dan zou ik nog dagenlang kunnen bloggen. Laten we er het op houden dat ons potje zorgen vol zat of zit en dat ik drie dagen voor de trouw dacht dat het niet allemaal in orde zou komen, en dan bedoel ik niet mijn kleed, sam z'n schoenen of de hoeveelheid drank aanwezig in de hippo.
We zijn zo'n vier keer naar de kinderarts, en 1x naar spoed gegaan met ilai op zo'n tien à twaalf dagen tijd. We kregen een verwijzing naar een specialist (da's gepland voor juni) en eentje naar een echografie voor z'n nieren (die er perfect in orde uitzagen).
We gingen in die twaalf dagen ook naar de oorarts, die net verhuisd was naar een nieuwe, incapabele ruimte  Maar dat alles gaf niet, want vocht achter het trommelvlies maakte het onmogelijk goeie testen te doen.

Eerst buisjes plaatsen dus, zodat het vocht weg is én dan testen. Of eigenlijk maar 1 buisje, want het risico bij het tweede oor is te groot. Links wordt een buisje geplaatst ifv een later implantaat, van de rechterkant wordt afgebleven want met een buisje is er 50% kans dat ilai zijn hoorapparaat niet meer kan dragen aan die kant. Wat zou betekenen dat hij niets meer zou horen dus.
Dat is gepland voor vrijdag. Terug onder volledige verdoving. Dit keer gaat mama flink zijn en gaat ze zonder papa naar het ziekenhuis. En ze gaat NIET wenen als ze 'het gasmasker' opzetten. Néh.

Precies een maand later, op maandag 8 juni, gaat ilai terug onder volledige verdoving een aantal scans ondergaan, en een botgeleidingsbera (soort gehoortest).
De scans dienen om een goed beeld te krijgen van de botstructuur van de schedel van ilai, zodat wanneer er boor- en snijwerk moet gebeuren, ze dit op de juiste plaats kunnen doen (yes please!).
Hierbij moet ik nog even een misverstand uit de blogwereld van de twee gangstertjes helpen.
Eerder vertelde ik (weliswaar kregen we ook dezelfde uitleg) dat het klotevirus de hersendeeltjes rond het gehoor bij ilai had aangetast. Nu blijkt dat dit niet klopt. Het virus zorgde ervoor dat er geen trilhaartjes aanwezig zijn in het linkeroor.

Een groot verschil, want bij aantasting van de hersenen zelf zou er geen implantatie kunnen gebeuren. De trilhaartjes kunnen gelukkig wel vervangen worden door een ehm, dingetje, die dan in verbinding wordt gesteld met de hersenen en die in verbinding staat met het magneetje die op ilai zijn schedel wordt geplaatst, die vervolgens weer in verbinding staat met een gehoortoestel die geluiden zal opvangen.
Die geluiden worden gebiepbiepbiept in de hersenen en nog meer robotachtige verhalen maar voor deze mama werd het allemaal wat veel.  Ik werd afgeleid door ilai die vrolijk de nieuwe praktijkruimte van de dokter rondsloop én was dankbaar toen de dokter zei dat ze de ruimte al gekuist hadden.
Maar eerst dus de buisjes en de geluidstest. Die laatste zou moeten bevestigen dat ilai in aanmerking komt voor een ci'tje.
En als hij niet in aanmerking komt, zoveel te beter. Geen (tril) haar op m'n hele lichaam die eraan denkt hem te laten opereren als het niet nodig zou zijn. Dus geen crowdfunding hier. Maar toch bedankt voor jullie bijdragen op het rekeningnummer BE32... ;)


Voilà. Dat was de uitleg. Maar voor wie mijn uitleg wat te gedetailleerd vindt:
www.onici.be
daar worden robotachtige verhalen werkelijkheid.