Voila, jullie wachten er ongetwijfeld allemaal op. Het verslag van onze honeymoon. Ewel, hier komt het.
We vertrokken met een kindje die vrolijk was en eentje die de hele tijd om papaaaaaaaaa zeurde, hoestte en koorts had. ' t Kon slechter.
Een paar uur later konden we al uitpakken want ver is het niet, centerparcs erperheide. Al vroeg mama haar wel af hoe ze ooit met twee kids in toscane moeten raken deze zomer. 's Nachts rijden zal waarschijnlijk de oplossing bieden.
Nyo was wel een beetje lastig en de mama had wel zin in een frisse duik, dus ging ze samen met zoonlief 1 zwemmen terwijl papa eh... ik weet niet wat deed ondertussen.
De kiddies gingen flink slapen, nadat ilai nog flink at en nyo naar goeie gewoonte ondertussen niets wou eten. Dan maar zo in bed, denken mama en papa, en proberen toch nog wat koeken en fristi in het kind te proppen.
9u15, het zonnetje schijnt door de wat gaterige gordijnen en we horen vrolijke kreetjes vanuit babyfoon 2. Waaaw, een unicum. Uitgeslapen staan we op en vrolijk wandelt mama naar de bakker. Met een beetje aanmoediging wordt nyo rond tien uur toch ook wakker en we konden toen eindelijk ontbijten. Allez, de jongste telg en de ouders toch, nyo weigert opnieuw te eten. En bewijst het met heel veel slaan, trekken, nijpen en schoppen, nog het liefst naar zijn broer die zo zijn best doet om nyo bij te benen- of beter kruipen- Een beetje zwemmen, ook in het buitenbad want 't is werkelijk prachtig weer. Na twee minuten zwembad begon mama al in paniek te duiken want kleine ilai verloor beide oordoppen. Oordoppen die ervoor zorgen dat er geen water in z'n pas geopereerde oortje komt. Maar na een paar duikjes drijft het rode dopje recht in m'n armen. En het linkse lag op een 'rots' (type centerparcs), door een vriendelijke meneer of mevrouw daar gelegd. (ze bestaan, de andere vriendelijke toeristen, écht) We halen ilai uit bad met 40 graden koorts en een lelijke hoest.
Allez hop.
Nog een beetje hasselt -wat behalve een lily-achtige winkel toch wel tegenviel-een beetje gezwommen, heel veel gepuft, neuzen gespoeld, zuurpruimen, gelukkig maastricht nog ontdekt, hoorapparaten gezocht in struiken, natuurwandeling gemaakt, kleren in de lily-achtige winkel gekocht, wildwaterglijbanen en zotte buizen, gegeten, vooral ongezond gegeten, nyo niet gegeten en nog zo van die dingen die je op huwelijksreis vanzelfsprekend doet, zoals naar dreamland gaan als uitstap omdat peuter zo lastig is. Het bleek overigens een goeie oplossing want de volgende dagen was hij superflink. Wat een playmobilmoto niet kan doen.
Ik hoorde ilai knarsetanden vanavond, huh? Keek even in z'n mond (wat hier niet zonder slag -letterlijk- of stoot - ook letterlijk gebeurt) (die kwamen trouwens van grote broer, die slagen en stoten). Maar anyway. Hij heeft na zijn twee onderste tanden nu ook twee bovenste tanden. En dat allemaal op een goeie week tijd. Nog een beetje en 'k heb kleinkinderen.
Dit zou mijn laatste zin geworden zijn, mocht het niet zijn dat sam en ik vandaag negen jaar samen zijn (en ja hij wast vergeten), ilai vandaag 11 maanden is en ik eraan dacht dat vorig jaar, deze tijd ik niet gek van de jeuk (danku hooikoorts), maar van het platliggen.
Ik wou dus eigenlijk daarover schrijven, maar jullie hebben geluk vandaag, ik deed het niet. Nog meer geluk was dat ik pas in augustus begon te bloggen. Anders konden jullie vorig jaar heel veel blogs lezen over verveling en vooral - frustratie - Toen was ik nog een vat vol inspiratie die niets mocht doen. Nu ben ik een slaperig vat vol inspiratie die wou dat ze de tijd had, net als vorig jaar, om al die dingen te doen.
Normaal gaan we op *restaurant om ons jubileum te vieren, dit jaar werd het dieetkost. De negen vette jaren zijn gedaan Sam, tijd om die zwangerschapsbuikjes eraf te werken. Tot zaterdag.
ps: sorry voor de zinsbouw, trekt op nie veel vandaag :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten