matheus is een verrader

onbehaaglijke zondagen in de zetel met een fles water, die behoren definitief tot het verleden eenmaal er besloten is de familie uit te breiden. Dan worden het vroege strandwandelingen waar de mama's en papa's hun kroost zo veel mogelijk trachten af te matten. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er maar 1 iemand terug afgemat in de auto zat, en dat was de mama. Die niet zeker wist of ze haar eten van gisterenavond zou kunnen binnenhouden tijdens de vijf-minuten-autorit. 

She sure survived. 

Het stond al in de bijbel, maar veel belangrijker nu, het staat in mijn blog: matheus is een verrader. 

 Deze mama zorgde voor zichzelf en besloot om dit weekend te genieten. Een pak stress van haar schouders. Want eerlijk, ze zag er geen beginnen aan, wetgeving studeren lijkt niet alleen saai, het is het ook. Al weet ze ergens ook dat ze dat makkelijk kan onthouden, ze had er geen zin in. Niet dit weekend. Ze sloot zich, geheel onverwacht en ongepland aan bij een andere enthousiaste vrouw. Eentje die zo mogelijk nog enthousiaster was dan zijzelf en ze hield bovendien van delen. Zo werden twee aperols naar binnen gegutst en toen nummer drie voor haar neus stond, wist ze nog niet dat ze een blog zou schrijven over matheus. Nummer drie was trouwens ongevraagd. Maar een gegeven paard kijk je beter niet in de bek, dus ze besloot om te genieten van het goddelijke drankje. 

Ze had eerder die avond besloten om haar ninetees schoenen uit de kast (van het rek eigenlijk) te halen en hoe de olijke bende erbij kwam, geen idee. Maar een halfuur later stonden we te springen op Jump for joy en volgden nog vele hitjes. 

Ze werd wakker in een rodeduiveltshirt en raakte haar gezicht aan. Haar gezicht voelde wonderbaarlijk zacht en ze is stiekem trots op zichzelf. Het kon niet anders, de nachtcrème had z'n werk gedaan. Slechts één ding is hier zeker, de mascara is supervasthoudend. Of ze sliep rustig, dat kan ook. 

Zeven keer, dat is het aantal waarop nyo naar de creche moet. Daarna is het tijd om haar grote vent af te geven, aan nog grotere venten en vrouwen, aan meer speelruimte en meer volwassenheid. We kochten al een kleuterrugzak. Eentje met auto's, natuurlijk. De boterhamdoos zit al een halfjaar in de kast, een tractor. Maar nu het bijna zover is, krijgt de mama toch een bang hartje. 

Nyo is ook niet meer mama's dikste vriend. Hij is de dikste vriend van ilai sinds vandaag. Heeft ie zelf gezegd. En mama kreeg zijn lievelingsknuffel in haar armen gedrukt, en hij gaf een dikke knuffel aan zijn kleine broer. Lazy sundays, ik wíl ze niet anders.