Het waren opnieuw traantjes deze ochtend, toen ik hem afzette bij juf elke. Hij was niet voorbereid, nee. Van kwart na zeven tot kwart na acht hoorde hij enkel 'nyo doe door' 'nyo eet je boterham op' 'nyo doe door, we gaan te laat zijn' 'nyo doe door, je moet naar school'. Hij probeert nog heel lief te vragen of mama en Ilai ook op school zullen spelen. Mama sleurt hem uit de auto, rugzak op de rug en probeert hem af te geven aan de juf aan de poort. Kleine, doch sterke armpjes en beentjes knellen zich rond mijn middel en nek. Allez, dan toch maar mee tot aan het klasje. Mama al redelijk zenuwachtig, want ilai zit in de auto te wachten. En eigenlijk mag dat niet, nee. Maar de autostoelen deden ambetant, we waren al laat en ilai moest ook nog naar hartje oostende gebracht worden. Aangekomen bij juf elke roept mama uit 'ik moet snel weg!' ze sleurt nyo van haar, geeft hem nog een zoen (of dat hoopt ze toch) en holt de speelplaats over, naar haar auto.
8.32 - not bad. Natuurlijk staan de bruggen open dus om 8.48 komt ze aan in oostende, om ilai vervolgens te droppen in stappie. Opnieuw armpjes en beentjes gekneld rond mama's middel en nek. Deze keer probeert ze iets kalmer het kind van zichzelf te verwijderen, geeft hem echt wel een dikke zoen (of dat denkt ze toch) en holt naar de auto. Want ze staat, zoals altijd daar, verkeerd geparkeerd.
En zeggen dat de mama in verlof is. En het eigenlijk smooth zou moeten gaan. Fokkerdefok.
Mensen vragen me soms of ik spijt heb dat er maar zo weinig tijd tussen de twee kids zit. Nee, ik heb geen spijt. Maar ja, het is soms druk. Nee, het is altijd druk. En het is veel regelen. En organiseren.
Ik hoop dat met m'n nieuwe job er een aantal dingen zullen vergemakkelijken. Maar ongetwijfeld zullen sommige voordelen uitdraaien op een aantal nadelen.
Wat nyo's eerste schoolweek is, is voor de mama haar laatste week verlof bij 't coc. 't Zal raar doen, er weggaan. Ik hoop er nog eens een blog aan te wijden.
Maar nu, moet ik me opnieuw in m'n schoenen wringen, om ilai op te halen.
En als ik naar m'n voeten kijk, kan ik niet anders dan lachen.
Want zij zorgen letterlijk voor een beetje spark op deze overdrukke ochtend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten